„Żony niech będą podporządkowane swoim mężom” (EFEZJAN 5:22). 1. Dlaczego żonie może być trudno szanować męża? W WIELU krajach panna młoda przyrzeka w przysiędze małżeńskiej, że będzie szanować męża. Jednakże wywiązanie się z tego ślubowania może być trudne — w dużym stopniu zależy od sposobu, w jaki mąż traktuje żonę. Instytucja małżeństwa miała wspaniały początek. Bóg wyjął jedno z żeber pierwszego człowieka, Adama, i uczynił kobietę. Na jej widok Adam zawołał: „To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała” (Rodzaju 2:19-23). 2. Jak zmieniło się podejście kobiet do małżeństwa? 2 Chociaż początek małżeństwa był piękny, później kobiety usiłowały się uwolnić spod dominacji mężczyzn. Przykładem jest zainicjowany w USA w latach sześćdziesiątych minionego wieku ruch wyzwolenia kobiet. W tamtym czasie na 300 mężów porzucających rodzinę robiła to jedna żona. Nie minęło dziesięć lat, a odsetek takich żon wzrósł już trzykrotnie. Obecnie wygląda na to, że kobiety klną, piją, palą i prowadzą się niemoralnie na równi z mężczyznami. Czy są przez to szczęśliwsze? Skądże. W niektórych krajach mniej więcej połowa małżeństw się rozwodzi. Czy wysiłki wielu kobiet mające poprawić ich sytuację małżeńską polepszyły sprawę, czy pogorszyły? (2 Tymoteusza 3:1-5). 3. Co jest główną przyczyną problemów małżeńskich? 3 Co jest głównym źródłem tych problemów? W gruncie rzeczy pojawiły się one u zarania dziejów — gdy zbuntowany anioł, „pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem”, zwiódł Ewę (Objawienie 12:9; 1 Tymoteusza 2:13, 14). Szatan od dawna kwestionuje nauki Boga. Upowszechnia pogląd, że małżeństwo nazbyt ogranicza oraz utrudnia życie. Oddziałuje także na środki przekazu na całym świecie — którego jest władcą — i podważa zasady Boże, ukazując je jako coś niesprawiedliwego i przestarzałego (2 Koryntian 4:3, 4). Jeżeli jednak z otwartym umysłem przeanalizujemy, co Bóg mówi o roli kobiety w małżeństwie, przekonamy się, jak mądre i praktyczne są Jego rady. Słowa przestrogi 4, 5. (a) O jakich przestrogach powinny pamiętać osoby planujące małżeństwo? (b) Co kobieta musi zrobić przed powzięciem decyzji o ślubie? 4 Biblia zawiera pewne ostrzeżenia. Wyjaśnia, że w tym świecie podległym Diabłu nawet szczęśliwe małżeństwa będą przeżywać „udrękę”. Chociaż więc jest to instytucja założona przez Boga, Biblia podaje na jej temat różne przestrogi. O kobiecie, która stała się wdową i mogłaby znowu wyjść za mąż, jeden z natchnionych pisarzy napisał: „Jest jednak szczęśliwsza, jeśli w takim stanie pozostaje”. Podobnie Jezus zalecał stan wolny tym, którzy potrafią „uczynić temu miejsce”. A gdy ktoś postanowi zawrzeć małżeństwo, powinien to zrobić „w Panu”, czyli poślubić oddanego Bogu, ochrzczonego współwyznawcę (1 Koryntian 7:28, 36-40; Mateusza 19:10-12). 5 Chrześcijanka musi bardzo starannie przemyśleć, za kogo wyjdzie. Biblia bowiem przestrzega: „Kobieta zamężna jest prawem związana z mężem”. Może zostać „uwolniona od prawa swego męża” tylko wtedy, gdy on umrze albo dopuści się cudzołóstwa, wskutek czego się rozwiodą (Rzymian 7:2, 3). Miłość od pierwszego wejrzenia co prawda pozwala przeżyć romantyczne zauroczenie, ale nie jest wystarczająco mocnym fundamentem szczęśliwego małżeństwa. Samotna kobieta powinna więc zadać sobie pytanie: „Czy jestem gotowa wstąpić w związek, w którym będę podlegać prawu tego mężczyzny?” Musi to przemyśleć wcześniej, zanim zdecyduje się na ślub. 6. Jaką decyzję może w naszych czasach podejmować większość kobiet i dlaczego jest ona tak ważna? 6 W wielu miejscach świata kobieta ma prawo wyboru: albo przyjmie, albo odrzuci oświadczyny. Może to być najtrudniejsza decyzja w jej życiu, gdyż pragnienie miłości i intymności zarezerwowanej dla małżeństwa bywa bardzo silne. Pewien pisarz zauważył: „Im bardziej chcemy coś zrobić — czy to poślubić kogoś, czy wspiąć się na wysoką górę — tym bardziej jesteśmy skłonni oszukiwać samych siebie i skupiać się tylko na tych szczegółach, które nam odpowiadają”. Nierozsądna decyzja o wspinaczce może kosztować życie; nieprzemyślany wybór partnera małżeńskiego także może przynieść tragiczne skutki. 7. Jakie mądre rady mogą pomóc w znalezieniu odpowiedniego partnera? 7 Kobieta powinna dokładnie rozważyć, z czym się wiąże podleganie prawu mężczyzny, który proponuje jej małżeństwo. Przed laty pewna Hinduska skromnie przyznała: „Nasi rodzice są starsi, mądrzejsi i nie dają się tak łatwo zwieść jak my. (...) Sama łatwo mogłabym popełnić błąd”. Pomoc rodziców i innych osób ma niebagatelne znaczenie. Jeden z mądrych doradców przez lata zachęcał też młodych ludzi, by poznali rodziców przyszłego partnera i dobrze się przyjrzeli, jak się odnosi do nich i do pozostałych członków rodziny. Jak Jezus okazywał podporządkowanie 8, 9. (a) Jaki stosunek do podporządkowania się Bogu miał Jezus? (b) Jakie korzyści przynosi właściwe podporządkowanie się? 8 Co prawda podporządkowywanie się bywa trudne, ale kobiety mogą wyrobić sobie na nie właściwy pogląd i uważać je za coś zaszczytnego. Wzór pod tym względem dał Jezus, który uznawał zwierzchnictwo Boga. I choć z tego powodu doznał cierpień z rąk prześladowców i zginął na palu męki, podporządkowywał się Bogu z radością (Łukasza 22:41-44; Hebrajczyków 5:7, 8; 12:3). Jest zatem przykładem dla kobiet. Jak czytamy w Biblii, „głową kobiety jest mężczyzna, a głową Chrystusa jest Bóg” (1 Koryntian 11:3). Trzeba przy tym zauważyć, iż kobieta podlega zwierzchnictwu mężczyzn nie tylko wtedy, gdy wyjdzie za mąż. 9 Według Biblii wszystkie kobiety — mężatki i samotne — powinny być podporządkowane zwierzchnictwu dojrzałych duchowo mężczyzn sprawujących nadzór w zborze chrześcijańskim (1 Tymoteusza 2:12, 13; Hebrajczyków 13:17). Gdy kobiety stosują się do tego polecenia, stają się w organizacji Bożej przykładem dla aniołów (1 Koryntian 11:8-10). Ponadto starsze wiekiem bogobojne mężatki udzielają młodszym kobietom praktycznych rad, jak mają być „podporządkowane swym mężom” (Tytusa 2:3-5). 10. Jaki przykład podporządkowania dał Jezus? 10 Jezus zdawał sobie sprawę z wartości stosownego podporządkowania się. Pewnego razu polecił apostołowi Piotrowi zapłacić za siebie i za niego podatek władzom świeckim; zadbał nawet o niezbędne pieniądze na ten cel. Piotr później napisał: „Przez wzgląd na Pana podporządkujcie się wszelkiemu stworzeniu ludzkiemu” (1 Piotra 2:13; Mateusza 17:24-27). O Jezusie, najwspanialszym wzorze podporządkowania, czytamy: „Ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika, i stał się podobny do ludzi. Co więcej, gdy się znalazł w kształcie człowieka, ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci” (Filipian 2:5-8). 11. Dlaczego Piotr radził chrześcijańskim żonom, żeby były podporządkowane nawet niewierzącym mężom? 11 Apostoł Piotr, zachęcając chrześcijan do podporządkowania się nawet surowym, niesprawiedliwym zwierzchnikom świeckim, wyjaśnił: „Właśnie do tego biegu zostaliście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście podążali dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Przypomniawszy, z jaką pokorą i wytrwałością Jezus znosił ogrom cierpień, Piotr poradził żonom niewierzących mężów: „Podobnie wy, żony, bądźcie podporządkowane swoim mężom, żeby — jeśli niektórzy nie są posłuszni Słowu — mogli bez słowa zostać pozyskani dzięki postępowaniu swych żon, będąc naocznymi świadkami waszego nieskalanie czystego postępowania, połączonego z głębokim respektem” (1 Piotra 3:1, 2). 12. Jaki wpływ na innych miała postawa Jezusa? 12 Uległość w obliczu drwin i wyzwisk może uchodzić za przejaw słabości. Ale Jezus zapatrywał się na to inaczej. Piotr napisał: „Gdy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami. Gdy cierpiał, nie groził” (1 Piotra 2:23). Niektórzy świadkowie udręki Jezusa uwierzyli w niego, przynajmniej w jakimś stopniu. Należał do nich złoczyńca wiszący obok na palu oraz setnik obecny przy egzekucji (Mateusza 27:38-44, 54; Marka 15:39; Łukasza 23:39-43). Podobne rezultaty, jak wyjaśnił Piotr, może przynieść właściwa postawa żon — widząc ich podporządkowanie, niektórzy niewierzący mężowie, nawet ci grubiańscy, z czasem zostają prawdziwymi chrześcijanami. W dobie dzisiejszej mamy tego liczne przykłady. Jak żona może pozyskać męża 13, 14. Co może osiągnąć żona, która podporządkowuje się niewierzącemu mężowi? 13 Żony, które stają się prawdziwymi chrześcijankami, pozyskują mężów swym właściwym postępowaniem. Niedawno na jednym z naszych zgromadzeń okręgowych pewien mąż powiedział o swojej bogobojnej żonie: „Byłem draniem, bo źle ją traktowałem. Ale ona odnosiła się do mnie z wielkim szacunkiem. Nigdy mnie nie lekceważyła. Nie narzucała mi swoich poglądów religijnych. Była życzliwa i troskliwa. Zanim wybrała się na jakieś zgromadzenie, trudziła się, by wcześniej przygotować mi posiłki i zrobić różne prace domowe. Pod wpływem jej postawy zainteresowałem się Biblią. I dlatego jestem dziś z wami!” Dzięki postępowaniu żony mąż został ‛pozyskany bez słowa’. 14 Jak podkreślił apostoł Piotr, dobre wyniki przynoszą nie tyle słowa żony, ile jej uczynki. Pokazuje to przykład siostry, która poznała prawdę biblijną i była zdecydowana nie opuszczać zebrań. Mąż zagroził jej: „Agnes, jeżeli tylko wyjdziesz tymi drzwiami, nie masz po co wracać”. Nie wyszła więc „tymi drzwiami”, ale innymi. Przed następnym zebraniem oświadczył: „Jak wrócisz, mnie już tu nie będzie”. I rzeczywiście go nie było — trzy dni. Kiedy się pojawił, żona życzliwie zapytała: „Może byś coś zjadł?” Agnes nigdy nie zachwiała się w swym oddaniu dla Jehowy. Jej mąż z czasem zgodził się na studium Biblii, oddał swe życie Jehowie i później działał w zborze jako bardzo gorliwy nadzorca. 15. Czym powinny się ozdabiać chrześcijańskie żony? 15 Chrześcijanki te wyróżniała pewna „ozdoba” zalecana przez Piotra. Apostoł nie zachęcał do poświęcania przesadnej uwagi „splataniu włosów” czy „noszeniu szat wierzchnich”, lecz radził, by tą ozdobą była „ukryta osoba serca w niezniszczalnej szacie cichego i łagodnego ducha, który ma wielką wartość w oczach Boga”. Przejawem tego ducha może być ton głosu i postawa — nie arogancka i roszczeniowa, ale nacechowana łagodnością. W taki sposób chrześcijanka okazuje mężowi głęboki respekt (1 Piotra 3:3, 4). Przykłady godne naśladowania 16. Jakim wzorem dla chrześcijańskich żon jest Sara? 16 Piotr napisał: „Tak też niegdyś ozdabiały się święte niewiasty, które pokładały nadzieję w Bogu, podporządkowując się swoim mężom” (1 Piotra 3:5). Kobiety te wiedziały, że stosowanie się do rad Jehowy zjednuje Jego błogosławieństwo, uszczęśliwia rodzinę, a w przyszłości zapewni życie wieczne. Piotr wspomniał o Sarze, urodziwej żonie Abrahama, iż okazywała mężowi posłuszeństwo, „nazywając go ‚panem’”. Wspierała bogobojnego męża, któremu Jehowa polecił udać się do dalekiej krainy. Zrezygnowała z wygód, a nawet narażała własne życie (Rodzaju 12:1, 10-13). Piotr zachęcił chrześcijanki do naśladowania odwagi Sary. Napisał: „Stałyście się jej dziećmi, jeśli tylko trwacie w czynieniu dobra i nie boicie się niczego, co wzbudza strach” (1 Piotra 3:6). 17. Dlaczego Piotr, wspominając o wzorach dla żon, mógł mieć na myśli także Abigail? 17 Do kobiet pokładających nadzieję w Bogu, o których wspomniał Piotr, mogła też należeć odważna Abigail. „Była bardzo roztropna”, natomiast jej mąż Nabal — „szorstki i zły w swych poczynaniach”. Kiedy nie chciał wesprzeć Dawida i jego ludzi, ci byli gotowi zgładzić Nabala wraz ze wszystkimi domownikami. Jednak Abigail postanowiła temu zapobiec. Objuczyła osły zapasami żywności i wyszła na spotkanie Dawidowi i jego wojownikom. Gdy go zobaczyła, zsiadła z osła, przypadła Dawidowi do stóp i błagała go, by nie działał pochopnie. Dawid był tym do głębi poruszony. Powiedział: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, Bóg Izraela, który cię dziś wysłał na spotkanie ze mną! Błogosławiony niech też będzie twój rozsądek” (1 Samuela 25:2-33). 18. Czyj przykład powinny naśladować mężatki, by opierać się umizgom innego mężczyzny? 18 Kolejnym wspaniałym wzorem dla żon jest młoda Szulamitka, która pozostała lojalna wobec swego narzeczonego, skromnego pasterza. Nie przestała go szczerze kochać, choć zalecał się do niej zamożny władca. Wyrażając swe uczucia do młodego pasterza, powiedziała: „Połóż mnie niczym pieczęć na swoim sercu, niczym pieczęć na swym ramieniu; gdyż miłość jest potężna jak śmierć (...) Obfite wody nie zdołają zgasić miłości ani jej nie zmyją rzeki” (Pieśń 8:6, 7). Oby każda chrześcijanka, która decyduje się na małżeństwo, pozostała tak samo lojalna wobec męża i darzyła go głębokim szacunkiem. Dodatkowe wskazówki od Boga 19, 20. (a) Dlaczego żony powinny być podporządkowane mężom? (b) Kto może być pięknym przykładem dla żon? 19 Na koniec zwróćmy uwagę na kontekst kluczowego wersetu: „Żony niech będą podporządkowane swoim mężom” (Efezjan 5:22). Dlaczego takie podporządkowanie jest niezbędne? W następnym wersecie czytamy: „Ponieważ mąż jest głową żony, jak i Chrystus jest głową zboru”. Żony więc usilnie zachęcono: „Jak zbór jest podporządkowany Chrystusowi, tak i żony niech będą swym mężom we wszystkim” (Efezjan 5:23, 24, 33). 20 Chcąc wypełnić ten nakaz, żony powinny analizować i naśladować przykład Chrystusowego zboru pomazańców. Przeczytaj opis zawarty w Liście 2 do Koryntian 11:23-28, który pokazuje, co apostoł Paweł, członek tego zboru, wycierpiał, by zachować wierność wobec swej Głowy, Jezusa Chrystusa. Wzorem Pawła żony i wszyscy inni chrześcijanie muszą lojalnie popierać Jezusa. Żony dają tego dowód, gdy podporządkowują się swym mężom. 21. Co może zachęcać żonę do podporządkowania się mężowi? 21 Obecnie wiele żon niechętnie myśli o podporządkowaniu się mężowi. Jednakże mądra kobieta doceni płynące z tego korzyści. Na przykład jeśli podporządkowuje się niewierzącemu mężowi we wszystkim, co nie koliduje z prawami i zasadami Bożymi, to może się doczekać wspaniałej nagrody — może ‛wybawić swego męża’ (1 Koryntian 7:13, 16). Ponadto zaznaje radości z przeświadczenia, że Jehowa pochwala jej postawę i że za naśladowanie Jego umiłowanego Syna będzie jej szczodrze błogosławił. Czy pamiętasz? • Dlaczego żonie może być trudno szanować męża? • Dlaczego przyjęcie oświadczyn jest sprawą poważną? • Jakim przykładem dla żon jest Jezus i jakie korzyści przynosi naśladowanie go? [Ilustracja na stronie 19] Dlaczego przyjęcie oświadczyn jest sprawą poważną? [Ilustracja na stronie 21] Czego mogą się nauczyć żony z przykładu biblijnych postaci, takich jak Abigail?