napisał/a: paola51 2011-01-19 20:13 Znalazłam taki krótki artykuł z badań nad tą metodą leczenia o której pisaliście cross-linking z opisem efektów, bardzo pocieszające: Zastosowanie metody corneal cross-linking w leczeniu stożka rogówki – obserwacje własne Justyna Izdebska1,3, Iwona Grabska-Liberek2,3, Jerzy Szaflik1,3 1 Katedra i Klinika Okulistyki II Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego 2 Klinika Okulistyki Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie 3 Centrum Mikrochirurgii Oka LASER w Warszawie Cel pracy: Ocena wyników, stabilności i bezpieczeństwa zabiegów corneal cross-linking (CXL). Materiał i metody: Zabiegi CXL przeprowadzono w 38 oczach (27 pacjentów) w Centrum Mikrochirurgii Oka LASER w Warszawie między styczniem a kwietniem 2007 roku. We wszystkich oczach rozpoznawano stożek rogówki w 1. lub 2. stadium, bez blizn i zmętnień. Zabiegi były przeprowadzane w znieczuleniu kroplowym. Po abrazji nabłonka z powierzchni rogówki (średnica abrazji 9 mm) i zakraplaniu roztworu fosforanu rybofl awiny w 20% dekstranie co 5 minut przez 30 minut naświetlano światłem UVA przez 30 minut. Oceniano następujące parametry: nieskorygowaną ostrość wzroku (UCVA) i najlepszą skorygowaną ostrość wzroku (BCVA), K max, grubość rogówki i ciśnienie wewnątrzgałkowe w następujących przedziałach czasowych: 1, 6 i 12 miesięcy. Analizie poddano również powikłania, które wystąpiły po zabiegach. Wyniki: We wczesnym okresie pooperacyjnym UCVA i BCVA uległy poprawie w 76,3% (w 29 oczach), w 3 przypadkach ostrość wzroku pogorszyła się. Rok po zabiegu UCVA i BCVA były porównywalne do tych sprzed zabiegu. Wartości K max były niższe we wszystkich przypadkach podczas całego okresu obserwacji. Nie obserwowano progresji w żadnym przypadku w ciągu 12 miesięcznych obserwacji. Nie wystąpiły zmiany w grubości rogówki i wartościach ciśnienia wewnatrzgałkowego. Klinicznie istotny obrzęk rogówki obserwowano w niektórych przypadkach podczas 3 pierwszych miesięcy po zabiegu. Wnioski: Metoda corneal cross linking (CXL) jest skuteczną metodą stabilizacji postępującego stożka rogówki. Jest bezpieczna i dobrze tolerowana przez pacjentów. Przeprowadzenie zabiegu CXL nie wyklucza możliwości wykonania u pacjenta innych procedur chirurgicznych w przyszłości.
Zabieg laserem frakcyjnym CO2 jest zalecany osobom z zauważalnymi objawami starzenia się skóry, takimi jak szarość, spadek elastyczności, przebarwienia, czy zmarszczki. Doskonale nadaje się także do usuwanie różnego rodzaju zmian skórnych, na przykład brodawek. Jeśli zmagasz się z podobnymi problemami, w pierwszej kolejności
Cross linking (CXL) jest zabiegiem sieciowania włókien kolagenowych w wewnętrznych warstwach rogówki. W wyniku zabiegu powstają nowe wiązania krzyżowe pomiędzy włóknami kolagenu, dzięki czemu rogówka staje się bardziej sztywna, odporna na dalsze odkształcenia i wzmocniona. Pierwszy zabieg tego typu wykonano w Technical University w niemieckim Dreźnie w 1998r. W dużym uproszczeniu CXL polega na nasączeniu rogówki ryboflawiną (witaminą B2) i naświetlaniu jej promieniowaniem ultrafioletowym z zakresu UVA. Duże stężenie ryboflawiny w miąższu rogówki powoduje, że przednie warstwy rogówki absorbują sporą część promieniowania i ograniczają jego wnikanie do głębszych struktur oka. Nabłonek rogówki jest jednak naturalną barierą dyfuzyjną dla ryboflawiny, dlatego powstały różne metody jej aplikacji do wnętrza rogówki, a tym samym metody i procedury cross-linkingu. Różnice oraz specyfika tych metod zostaną omówione w osobnych artykułach. Obecnie CXL jest podstawową procedurą w terapii stożka rogówki. Stożek rogówki jest niezapalną postępującą ektazją rogówki, która prowadzi do scieńczenia grubości oraz nieregularnego uwypuklenia rogówki. Zmiana kształtu rogówki powoduje trudną do korekcji wadę wzroku. W zaawansowanych stadiach istnieje ryzyko blizn i perforacji rogówki Zmiany zachodzące w rogówce zachodzące w wskutek zabiegu, możemy uprościć do trzech aspektów: keratometrii, pachymetrii i morfologii rogówki. Następstwem zabiegu jest rożnego stopnia wypłaszczenie się rogówki, czyli zmniejszenie się keratometrii. Często wraz ze zmniejszeniem keratometrii dochodzi do zwiększenia grubość rogówki w najcieńszym miejscu w skutek zmniejszenia rozciągnięcia tkanek. Początkowo po zabiegu możemy obserwować przejściowe zmniejszenie grubości rogówki w stosunku do stanu wyjściowego – jest to zjawisko zwykle przemijające i może być związane z odwodnieniem rogówki lub koniecznością zdjęcia nabłonka podczas zabiegu (CXL z abrazją nabłonka). W zakresie morfologii rogówki następuje reorganizacja włókien kolagenowych oraz odbudowa keratocytów i włókien nerwowych. Powierzchnia oka regeneruje się w przeciągu 3-6 dni po zabiegu w przypadku metody z usuwaniem nabłonka (abrazją). W metodach przeznabłonkowych, nabłonek zwykle wraca do normy nastepnego dnia. W ciągu 6 miesięcy powinna ustabilizować się keratometria i pachymetria, ale samo sieciowanie kolagenu może trwać do około 2 lat. Cele i wskazania cross-linkingu Nadrzędnym celem CXL jest usztywnienie rogówki, a tym samym zahamowania jej odkształcania. W efekcie zmniejszenia keratometrii (spłaszczenia rogówki) czasami możemy uzyskać poprawę ostrości widzenia – zwłaszcza w początkowych stadiach choroby. . Dzięki wprowadzeniu zabiegu cross-linking udało się w znaczący sposób zmniejszyć konieczność wykonywania przeszczepów rogówki u pacjentów ze stożkiem rogówki. CXL jest zabiegiem, który ma zatrzymać postęp choroby, zabezpieczyć rogówkę przed poważnymi powikłaniami i w indywidualnych przypadkach może być łączony z innymi procedurami w celu poprawy widzenia. Jak już wspomnieliśmy wcześniej, sam CXL może nieznacznie poprawić jakość widzenia, ale nie jest to priorytet przy kwalifikacji do zabiegu. Zmiany stożkowe mogą się pojawiać już u młodzieży szkolnej i mają tendencję do znacznej progresji w okolicach 15-25 roku życia, dlatego istotne są okresowe kontrole okulistyczne i współpraca ze specjalistą prowadzącym. Badania kliniczne pokazują, że zabieg najbardziej skuteczny jest we wczesnych i umiarkowanych stadiach choroby. Wskazaniami do CXL są również inne ektazje np. pooperacyjne oku, czy zwyrodnienie brzeżne przeźroczyste (PMD). Obie choroby podobnie jak stożek, charakteryzują się zmianą kształtu rogówki, redukcją jej grubości: w przypadki ektazji pooperacyjnych, lokalizacje zmian są podobne jak w stożku rogówki, a w PMD zmiany dotyczą jej obwodowej części.. Ze względu na bardzo rzadkie występowanie obu schorzeń w literaturze dostępne są opisy pojedynczych przypadków pacjentów u których zastosowano CXL z dobrymi efektami leczenia. W literaturze medycznej pojawiają się też publikacje o zastosowaniu CXL w innych chorobach rogówki takich jak keratopatia pęcherzowa, dystrofia siateczkowata rogówki a także infekcyjne owrzodzenia rogówki. W przypadku infekcji bakteryjnych i wirusowych warto zwrócić uwagę na właściwości antyseptyczne ryboflawiny i promieniowania UV, dzięki czemu zastosowanie CXL nie tylko wpływa na wzmocnienie rogówki, ale też potencjalnie przyspiesza niszczenie drobnoustrojów. Specjaliści podejmują też próby zastosowania zabiegu u dzieci w hamowaniu krótkowzroczności (jako uzupełnienia ortokeratologii lub CXL twardówki) i leczenia nieszczelności poduszki filtracyjnej po zabiegu trabekulektomii. Cross Linking a stożek rogówki. Cross Linking to metoda leczenia rogówki, która umożliwia poprawę wzroku u pacjentów którzy zmagają się ze stożkiem rogówki o niewielkim stopniu zaawansowania. Czytaj więcejCrosslinking, czyli zabieg spowalniający rozwój stożka rogówki, już w Kielcach! Stożek rogówki jest schorzeniem polegającym na ścieńczeniu grubości rogówki, przez co jej krzywizna przybiera odbiegający od normy, stożkowaty kszałt. Przekłada się to na jakość widzenia przez pacjenta, który najczęściej uskarża się na: – rozmywanie i zniekształcanie się obrazu, – podwójne widzenie, – efekt „halo” wokół źródeł światła, – nadwrażliwość na światło, – pogorszenie widzenia w nocy, – częste pocieranie oczu, – nietolerancję soczewek kontaktowych, – potrzebę coraz mocniejszej korekty dotychczasowej wady wzroku. W przebiegu schorzenia obserwuje się nasilające ścieńczanie rogówki, dynamiczne postepowanie krótkowzroczności i astygmatyzmu, progresję schorzenia w drugim oku. W przypadku znacznego zaawansowania zmian może dojśc nawet do całkowitej utraty widzenia i konieczności przeszczepu rogówki. Nie do końca pozostaje wyjaśniona etiologia stożka rogówki. Wiadomo, że wpływ mają czynniki genetyczne, schorzenie częściej rozwija się w niektórych chorobach (np. zespole Downa), może mieć związek z atopowymi chorobami (AZS, astmą) czy retinopatią wcześniaków. Samoistne ścieńczanie się rogówki może rozpocząć się już we wczesnym dzieciństwie, stopniowo powodując narastanie wady wzroku i pogarszanie widzenia. Ponieważ choroba ta nie wywołuje bólu, to jedynym sposobem na jej rozpoznanie jest wnikliwa diagnostyka stożka rogówki. Na czym polega diagnostyka stożka rogówki? Przede wszystkim na dokładnym badaniu topografii rogówki. Do niedawna jedynym sposobem leczenia tej wyjątkowej wady wzroku o podłożu chorobowym, był przeszczep rogówki. Dziś można tego uniknąć lub chociaż odroczyć w czasie zabieg, korzystając z nowoczesnych metod rozpoznawania i leczenia stożka rogówki. Wśród metod leczenia stożka rogówki stosuje się soczewki twarde i hybrydowe oraz crosslinking. Soczewki stosuje się w celu uzyskania poprawy widzenia – hamują one chorobę jedynie w niewielkim stopniu. Crosslinking natomiast ma na celu spowolnić, a nawet zatrzymac dalszy rozwój stożka. Celem zabiegu nie jest poprawa widzenia. Crosslinking Megariden: – zabieg wykonywany jest w miejscowym znieczuleniu kroplowym, – polega na naświetlaniu rogówki przy wykorzystaniu zmodyfikowanej ryboflawiny z witaminą E, która wnika głębiej niż podczas standardowego zabiegu crossliniking, – naświetlanie trwa tylko 12 – 15 minut, – najmniejsza dawka promieniowania, – zabieg może być wykonywany u pacjentów w kżdym wieku (nawet u dzieci), również po innych procedurach okulistycznych, – aparat umożliwia wykonanie zabiegu nawet na bardzo cienkiej rogówce, – brak bólu pooperacyjnego (nie usuwa się nabłonka rogówki) i najszybsza rekonwalescencja, – najmniejsza ze wszystkich możliwość wystapienia powikłań pozabiegowych, – pełną stabilizację widzenia uzyskuje się po ok. pół roku. Diagnostyka stożka rogówki pozwala ocenić stopień zaawansowania choroby i zaproponować optymalny sposób lecenia. Cross linking, soczewki fakijne czy też zabiegi z wykorzystaniem lasera to najpopularniejsze rozwiązania. Naturalnie wybór konkretnej metody leczenia stożka rogówki jest dokonywany przez doświadczonego lekarza wraz z pacjentem, oczywiście po dokładnych badaniach diagnostycznych. W Centrum Okulistycznym oferujemy: – pełną diagnostykę stożka rogówki, – dobór soczewek twardych i hybrydowych, – zabieg crosslinking.
stożek rogówki cross linking opinie
