Związki, w których między partnerami występuje bardzo duża różnica wieku, nikogo już dzisiaj nie szokują. Widok starszego mężczyzny z młodszą kobietą jest bardzo powszechny. Dla osób postronnych taka relacja od razu kojarzy się z układem. On ma pieniądze, ona urodę. Jemu zależy na młodej, namiętnej kochance, jej na znalezieniu kogoś, kto otoczy ją opieką i zapewni stabilizację finansową. Generalizowanie takich związków jest jednak bardzo krzywdzące. Bardzo często zdarza się bowiem tak, że osoby, które dzieli ogromna różnica lat, naprawdę się w sobie zakochują. Nie zawsze taki związek jest kolorowy. Partnerzy mają przecież różne doświadczenie życiowe, różne poglądy, zainteresowania, zwyczaje, a nawet znajomych. Trudno pogodzić te wszystkie sprawy, dlatego zakochane osoby, które dzieli przepaść wiekowa, stoją przed prawdziwym wyzwaniem. Nie każdej parze udaje się utrzymać relację. Mimo to 18-letnia Wiktoria jest dobrej myśli. Jej ukochany ma 55 lat, a ona nie marzy o niczym innym, jak tylko o tym, by zostać jego żoną. Ślub planują na przyszły rok. Oto jej historia. Oby potoczyła się inaczej niż w przypadku Julii. Przypomnijmy: „Kilka lat temu wyszłam za bogatego 60-latka. Teraz bardzo żałuję, że jestem jego żoną” „Mam na imię Wiktoria i mam 18 lat. Pewnie niektórzy pomyślą, że jestem jeszcze małolatą, ale ja od zawsze byłam poważniejsza od moich rówieśników. Nigdy nie robiłam żadnych głupstw. Jestem rozsądna. Piszę to nie bez powodu, bo skoro spotykam się z 55-latkiem, to pewnie niektórzy mogliby mnie wziąć za wariatkę. Nic z tych rzeczy. Wiem, czego chcę. Nigdy dotąd nikogo tak nie kochałam jak Tadeusza i marzę o tym, żeby zostać jego żoną. Kiedy patrzę na swój pierścionek zaręczynowy, ogarnia mnie radość. Chcę jak najszybciej zdać maturę w przyszłym roku i wyjść za mąż. Tadeusz też o niczym innym nie marzy. Poznaliśmy się przypadkiem, w sklepie. Szalik wypadł mu z koszyka, więc go podniosłam i mu oddałam. Zaczęliśmy rozmawiać i chyba nie będzie przesady w tym, że już wtedy między nami zaiskrzyło. Od razu mi się spodobał, bo bardzo lubię szpakowatych, wysokich mężczyzn. Był też nie najgorzej ubrany. Zapytał, czy w ramach podziękowania mógłby mnie zaprosić na kawę. Zerknęłam na jego rękę, czy nie ma obrączki, a kiedy zobaczyłam, że żaden złoty krążek się na niej nie świeci, zgodziłam się. Wymieniliśmy się numerami telefonu i tak jakoś się to potoczyło, że zostaliśmy parą. Zobacz także: „Mam 40 lat, a moja dziewczyna 21. Czuję się królem życia” (Historia Mariusza) Tadeusz nie jest ani wdowcem, ani rozwodnikiem. Nie ma też dzieci, o których zawsze marzył. Po prostu jego życie potoczyło się tak, że do tej pory nie spotkał odpowiedniej kobiety. Był co prawda w kilku poważnych związkach, ale finalnie nic z nich nie wyszło. Jak widać, na swoją wymarzoną partnerkę musiał czekać aż 55 lat. To ze mną stworzy rodzinę, bo ja również marzę o dzieciach. Silny instynkt macierzyński odczuwałam już w wieku 16 lat, a od kiedy jestem pełnoletnia, ta potrzeba tylko się nasiliła. Plan jest zatem taki, że zdam maturę, wyjdę za Tadeusza, a potem będziemy żyli długo i szczęśliwie, razem z kilkoma maluchami, bo nasza rodzina będzie na pewno duża i wesoła. Pewnie się zastanawiacie, jak do tego wszystkiego podchodzą moi rodzice. Nie wiem, bo nie mam z nimi kontaktu. Od zawsze wychowywali mnie dziadkowie. Nie miałam łatwego dzieciństwa i pewnie dlatego jestem w młodym wieku tak dojrzała. Dziadkom zawdzięczam wszystko. Od zawsze byli dla mnie największym wsparciem, więc jak tylko zaczęłam spotykać się z Tadeuszem, od razu go im przedstawiłam. Bardzo się polubili. I babcia i dziadek cieszą się, że jesteśmy zaręczeni i że znalazłam kogoś, kto się mną zaopiekuje. W mojej szkole nikt nie wie, ile lat ma mój ukochany. To banda małolatów, którzy nie zrozumieją tego, co nas łączy. Wolę nic im nie mówić, zdać maturę, skończyć szkołę i na spokojnie wyjść za mąż. Jak już będzie po fakcie, będą sobie mogli mówić na mój temat wszystko, co tylko chcą. Dla mnie liczy się tylko jedno. Znalazłam miłość swojego życia, a przede mną cudowna przyszłość. Trzymajcie kciuki! Wiktoria”